Week 12, 17 t/m 24 november

Dag 79:

Vandaag vooral Nikoline en Sofie geholpen met inpakken. Met pijn in mijn hart dat wel… die 2 meiden zijn echt zulke goede vriendinnen van me geworden in de korte tijd dat ik ze nu ken! Dit weekend gaan we naar Kokrobite met elkaar en daarna is het toch echt tijd om afscheid te nemen…

S’ middags naar t kindertehuis geweest met de meiden. Voor hen om afscheid te nemen, en om weer prachtige foto’s te maken van die prachtige kinderen daar! Incl een groepsfoto dit keer! voor herinneringen voor later, en wie weet ook voor een nieuw project van Jessy.

S' avonds de EHBO diploma's uitgedeeld aan onze 2 studenten! Wat hebben ze een goede job geleverd zeg! Ze kunnen nu wonden behandelen, kneuzingen behandelen, weten wat te doen bij vergiftiging en kregen van Nikoline en Sofie een reanimatie training! Ik ben super trots op de 2 jongens die dit hebben gedaan!

Dag 80:

Dat klinkt gek, dag 80. Als ik in Nederland zeg dat iets over 80 dagen is klinkt het eeuwen ver weg. Terwijl het niet voelt dat ik al eeuwen weg ben… Vandaag op naar kokrobite! Vlakbij accra een plaatsje aan het strand. Een afscheidsweekend met de meiden!

We gaan met de taxi heen, gezien de hoeveelheid bagage van Nikoline en sofie. En dit is super chill. Aangezien we in 1x door rijden, niet hoeven te wachten tot die vol is, ect ect.

Helaas wel heel erg verkouden. Maar ach. Dat is de helft van Nederland ook!

Aangekomen in Kokrobite gingen we op aanraden van het ‘vrijwilligershandboek’ gemaakt voor en door vrijwilligers met alle tips en trics in dit land naar Big Milly’s backyard. Een heel fijn soort ‘ vakantiepark’ er staan allemaal kleine huisjes op het terrein die je kunt huren en het is pal aan het strand.

Ze hadden heerlijke bedden, en dat is na z’n lange tijd best wel heel erg fijn weer!

S’ avonds een drankje gedaan met de meiden en toen naar bed.

Dag 81:

Bleh oke wel heel erg verkouden nu. Incl oorpijn. Dacht dat na vorige week ziek te zijn geweest ik wel genoeg had gehad.. niet dus.

Gelukkig is het wel een fijne locatie om ziek te zijn. Al heb ik dus niet meer gedaan dan aan het strand liggen… en zwemmen in de zee. Heerlijk!

Ook het eten is erg lekker. (hamburgers jeeej!) en bij het ontbijt hadden ze zelfgemaakte yoghurt. Hmm ook erg lekker! Dan merk je pas echt hoe erg je dat soort dingen gaat missen! Da Mary kookt heerlijk echt waar! Maar iets anders is soms ook wel weer lekker.

Dag 82:

Vandaag hadden we eigenlijk het plan om naar Cape coast te gaan. Maar eenmaal hier kwamen we erachter dat dit veel verder reizen was dan we dachten! En gezien ik echt niet helemaal fit ben besloten om in Kokrobite te blijven. Helemaal niet erg. Een mini vakantie dus! Vandaag verschilt verder niet veel in vergelijking met gisteren.

Dag 83:

Op naar huis. Eerst langs het immigratie kantoor om mijn paspoort met verlengde visum op te halen. En gelukkig ging dat allemaal in 1x goed! Is toch best eng je paspoort ergens achter te moeten laten… ik mag tot 27 december in het land blijven. Maar nee nu niet in paniek raken ik kom echt gewoon de 20^e terug haha!

Daarna was het tijd om afscheid te nemen van Nikoline en Sofie, zij gaan nog wat rondreizen en daarna naar huis.. snik. Toen weer de reis terug naar Kpando met de trotro dit keer (de kleine busjes waar 14 pers in kunnen en je moet wachten tot die vol is). Dit keer hadden we geluk en was de bus binnen een uur vol!

Terug in Kpando bleek ik weer koorts te hebben.. toch maar even Jessy gebeld om dit te laten weten. En vervolgens kwam Edem met een dokter om een bloedtest te doen. Just to be sure. En de uitslag was er snel; met mijn bloed was alles goed! Gewoon een griepje dus, die ik helaas zal moeten uitzieken.

Wel weer een beleving op zich, een bloedtest aan huis.

En lief om te zien hoe bezorgd iedereen is. In Nederland maar ook zeker hier in Ghana!

Dag 84:

Ziek in Ghana, voor mijn gevoel de zoveelste keer. Al valt t best mee, en schijnt het veel voor te komen bij vrijwilligers gezien alle bacteriën en virussen hier die anders zijn dan thuis.. hoofdpijn hoesten, verhoging/koorts en ontzettend moe zijn wisselen elkaar af. S’ avonds ook nog overgeven. Dus toen was het feest compleet. Zoals je begrijpt dus niks gedaan vandaag… helaas. Ben niet het type voor ziek zijn hoor.. hopelijk heb ik het ergste nu gehad.

Dag 85: (vandaag)

Hopelijk ben ik op de weg terug naar fit zijn nu. Nog steeds iedere keer hoofdpijn en ontzettend moe. Maar voor de rest hopelijk op de beterende hand..

Even geskypt met mijn lieve broertje en z’n vriendin. En voor de rest vooral heel veel slapen vandaag…

Sorry lieve mensen, de 2^e saaie blog vanwege ziek zijn. Ik baal er ontzettend van. En ziek zijn ver van huis is verre weg van mijn hobby. Maar ik luister naar Jessy & Edem, zij kennen het land en weten dus wat te doen, en zij zeggen; rusten en veel drinken. So i do that…

Nu blijft er wel wat ruimte over om te vertellen over andere dingen. En daarom wil ik nog een keer benadrukken wat een geweldig land dit is. Met een geweldige cultuur. Iedereen is altijd vriendelijk naar elkaar. Geen gesprek begint zonder een eerst; hoe gaat het. Iedereen nodigt elkaar altijd uit voor eten/drinken ect. Alles wordt met elkaar gedeeld.

Bij begrafenissen vieren ze het leven wat je gehad hebt in plaats van de dood die gekomen is. Iedereen zorgt voor elkaar. Zowel familie als geen familie. Ik hoor de hele dag om me heen; you are welcome.

Als we ergens komen om zorg te geven is het eerste wat wordt geregeld een stoel.

Mensen zijn oprecht dankbaar met hele kleine dingen.

En zoals nu als ik ziek ben checkt iedereen jong/oud hoe het met me gaat.

Ghana heeft echt mijn hart gestolen. Gelukkig voor de thuisblijvers heb ik nog genoeg plannen in Nederland dus kom ik echt (ja echt) terug de 20^e van december.

Lieve allemaal, ik hoop volgende week weer een bruisende blog te kunnen schrijven. Over het mooie werk wat ik hier mag doen. De dingen die ik hier mag leren. De mensen die ik mag ontmoeten. En de mooie projecten waaraan wordt gewerkt.

Voor nu houd ik me rustig, doe ik enkel wat computer werk.

& vind ik dat ik kan zeggen; tot snel!

Liefs,

Daniek