Eerste week Ghana, 01-09-2016 tot 08-09-2016

Lieve allemaal,

Hier is die dan. Mijn 1^eweekblog! 1e ding wat ik geleerd heb. Heb geduld. Zeker hier. Als ze zeggen dat iets gaat werken of dat iets het gaat doen dan klopt dat.. maar heb geduld!

Goed dan nu mijn eerste dagen. (bijna) elke dag schrijf ik in mijn schriftje om niks te vergeten. En 1x per week zal ik een update op m’n blog (proberen) te zetten. Vergeef me als t langer dan n week duurt. Ik vergeet de dagen hier..! Maar ik heb t super naar mijn zin! Gek idee dat er al een week voorbij is.

Dag 1:

Aankomst in Accra. De vlucht was super goed. Het personeel van KLM perfect. En het eten oké. De stewardessen vroegen wat ik ging doen in mijn eentje zo ver weg en ze vonden het zo leuk en speciaal dat toen ik het vliegtuig uit ging ik een toilet tasje cadeau kreeg van hun. Zo lief!

Aankomst op het vliegveld was wennen. Gelukkig zat ik in het vliegtuig naast hele lieve mensen en ook op het vliegveld wezen ze me de weg. Snel na mijn aankomst zou ik erachter komen dat dat Ghana is. Iedereen helpt je hier en is aardig. Ik ging naar de immigratie en dat ging makkelijker dan ik dacht dus ik dacht. Toegelaten tot het land! J Buiten stond Anthony te wachten met een bordje met mijn naam erop. En ontmoette ik Josephine. We werden naar een hotel in de buurt gebracht waar we de eerste nacht verbleven. (en waar we voorlopig de laatste keer zouden douchen haha!)

Dag 2:

Oke. Welkom in Afrika. Het land waar niemand op tijd is haha. We zouden opgehaald worden om 10.00. Dat werd uiteindelijk veel later. En onderweg hadden we ook nog een klapband. Maar uiteindelijk arriveerden we in Kpando. (en ik heb net geleerd dat je het uitspreekt als Pando, dus zonder de K).

De eerste dag hadden we 2 uur internet. Vandaag niks. Dat is even afkicken.. je merkt dan hoe gewoon het is even iets op google op te zoeken. Ik genoot van de autorit en het zien van de omgeving. We deden er onv. 5 uur over denk ik. Incl een lekke band. Dus dat viel mee.

Dag 3:

Eerste nacht in Kpando. Dat is even wennen. Ik slaap met Josephine samen op een kamer. Wat heel gezellig is. En was heel moe dus sliep snel. Maar was vroeg wakker vanwege alle geluiden. Het leven start hier heel erg vroeg! Zodra de zon opkomt, dat is ongeveer rond 06.00. Er zijn nog 2 andere vrijwilligers hier. Marije, die is hier al 3 maanden. En Arthur die blijft voor 2 weken.

De muggen vinden me tot nu toe niet lekker. Ik ben nog geen 1x geprikt J

Voor ontbijt halen we brood bij de winkel van de moeder van Edem. Die is op dezelfde compound, zeg maar de straat over steken in Nederland zo dichtbij. Tussen de middag en in de avond kookt Mary, de moeder van Edem voor ons. Verder was de compound (het dorp deel zeg maar) heel leeg vandaag. Er was een begrafenis en het is normaal dat echt iedereen daar heen gaat. (en t duurt van vrijdag t/m zaterdag.) Ook voor het eerst de bucket shower gedaan haha. De ice bucket challange is er niks bij. Maar het is minder erg dan ik dacht. En je bent schoon en afgekoeld daarna dus het is oke!

‘ smiddags:

Jeeeeej we hebben internet geregeld voor op mijn telefoon! Ik heb een Ghanese simkaart en daar kan je dan een soort ‘bundel’ per week voor afsluiten. Dat is ongeveer 2 euro per week. En je kan dat dan opwaarderen. Een beetje t zelfde als beltegoed in Nederland. Alleen hier heet het credits.

Het is toch wel fijn om af en toe even contact te kunnen hebben met thuis. Zeker omdat we deze dagen nog niet aan het werk zijn, want we moeten eerst de introducties krijgen.

In de middag gingen we voor ook het eerst naar heart’s heaven. Het kindertehuis hier in Kpando. Google het maar er is een site over. Het is met name voor kinderen met HIV. Of kinderen die kansen missen vanwege andere ziektes oid. Ze krijgen daar de kans naar school te gaan en aan te sterken of beter te worden. Ik heb het gezien en ze doen heel goed werk daar! In de middagen mogen wij altijd daar heen gaan om te spelen met de kinderen of ze te helpen met huiswerk. Wat ze super leuk vinden!

Dag 4:

Vandaag zijn we rustig opgestart omdat we nog vrij waren. Na het ontbijt (met musli en chocomelk dit keer ipv wit brood met jam) hebben we een rondje gewandeld. Wat nog lastig is want we kennen de buurt nog niet zo goed.

Daarna hadden we tijd voor onszelf, dus ben ik lekker buiten gaan lezen.

S’ middags kwamen er nieuwe vrijwilligers aan, 2 medicijn studenten uit Denemarken die tot 3 december blijven. En 2 Nederlandse verpleegkundigen die 2 weken blijven.

We lieten ze de compound zien en daarna was het tijd voor diner.

S avonds gingen we naar de movie night in hearts heaven. Wat ik heel leuk vond want de kinderen vonden het zo ontzettend leuk!

Dag 5:

Vandaag om 05.00! opgestaan. Omdat Marije en ik wondzorg gingen geven en dat moet je doen voordat die mensen naar het werk gaan. Op dit moment hebben we 2 patiënten en we doen een soort thuiszorg daar. We gaan naar hun huis. Achterop een motor haha. En daar verzorgen we de wonden. Daarbij is infectie voorkomen het belangrijkste want genezen doen ze meestal niet meer. 1 wond zit er al voor 20 jaar…!

Daarna gingen we ff relaxen en ontbijten en om 10.00 hadden we een afspraak met Jessy. We gingen naar het United office. (ook United kan je opzoeken dat is de lokale organisatie). Zij gaf ons een introductie over wat voor werk we gaan doen enzo. Ik ga zoveel verschillende dingen doen dat ik dat wel later uitleg wanneer ik iets gedaan heb in mijn volgende week blogs. Ook vertelde ze ons nog wat regels en regelde we de laatste regel dingen.

Na de lunch hadden we een introductie van Edem over de cultuur. En een introductie in Hearts heaven over de do’s en don’ts met de kinderen.

Dag 6:

Vandaag gingen we s’ ochtends om 08.00 naar st. Patrick hospital. Het lokale ziekenhuis waar we ook gaan werken hier. Daar kregen we een rondleiding en wat uitleg. We mogen daar alles doen wat we willen maar er werd wel verteld dat veel op eigen initiatief is. Ze zullen niet veel voor je bedenken. (So thanks collega’s uit Nederland dat jullie me hebben geleerd om initiatief te tonen)

Ik was verbaasd over hoe ‘goed’ de zorg daar is. Laat ik t zo zeggen.. Ik had het slechter verwacht.

Er is 24/7 een verpleegkundigen. Ze geven infusen/venflons volgens protocol. (oke ze gebruiken een plastic ding ipv een stuwband maar dat is omdat ze geen andere hebben) En ze wassen super vaak hun handen. De verpleegkundige vertelde dat ze dat allemaal hebben geleerd van oud vrijwilligers. Maar dat ook de scholen steeds beter worden.

Wat wel heeel anders is; de verpleegkundigen en dokter ’s rennen niet. Ook niet in een noodsituatie. En ze houden van stil zitten. De familie doet heeeel veel. Dus de verpleegkundigen zijn er echt voor de medische dingen als een infuus, medicijnen en controles. De rest doet de familie van de patiënt.

S middags gingen we naar het health centre. Daar geven ze laag complexe zorg. Ze doen er health checks. Kunnen dag infusie therapie geven. En soms 1 of 2 nachten daar blijven. Maar het is niet echt een ziekenhuis. En als ze echt heel ziek zijn worden ze overgebracht naar het st. Patricks.

Ze kunnen er wel ook bevallingen doen. Hier na zijn we nog naar de markt geweest om fruit te kopen. En stoffen om een uniform te laten maken hier. Wij als vrijwilligers dragen een donker rood uniform. Ik zal een foto op facebook plaatsen als het af is. (waarschijnlijk vrijdag)

Ook kwam er nog een Nederlandse verpleegkundige aan, Elsbeth zij blijft voor 5 weken en is net als ik net afgestudeerd.

We zijn dus nu met 9. Gezellig druk.

Dag 7:

Vandaag voor het eerst een ochtend gewerkt in het St. Patricks.

We gingen erheen met een taxi want het is best heel ver lopen (ongeveer 45 minuten). En startten om 07.00. We werkten tot 12. Ik heb voor het eerst een infuus geprikt hier. En hij zat goed. (Joost, als je dit leest, thanks voor je goede lessen J)

Ze laten je hier alles doen wat je maar wil. Ook werd ik mee genomen naar een 5 minuten oude baby. Zo schattig! Meestal als alles goed gaat gaan ze dezelfde dag nog naar huis. Dus dat is goed. En ze proberen het te stimuleren dat vrouwen in het ziekenhuis bevallen omdat als ze complicaties krijgen ze niet altijd op tijd in het ziekenhuis kunnen zijn.

Na de lunch namen we allemaal een uurtje tijd voor ons zelf & daarna zijn we gaan brainstormen voor het nieuwe project wat we gaan opstarten hier. Voorlichting over de gevaren van drugs misbruik voor de jongeren hier. Dat is namelijk een nieuw ‘hip’ probleem hier. Ze misbruiken medicijnen als tramadol als drugs. En je kan alles hier gewoon zonder recept krijgen bij de apotheek dus dat is nogal lastig makkelijk op te lossen. (net als antibiotica enzo.)

Dit project gaat wel even duren om op te starten. Morgen gaan we in het kantoor van United verder eraan werken.

Na het eten speelde we Uno en probeerde we wat lokale alcoholische drankjes. Waarvan er maar 1 lekker was vond ik hahah.

Dag 8: (vandaag)

Vanmorgen weer gewerkt bij St. Patricks. Waarschijnlijk werk ik hier de komende 2 weken. En daarna gaan we door draaien. En een systeem/rooster maken wie wanneer wat gaat doen. Net als het verdelen van de wondzorg.

We liepen eerst met de arts mee. Die ons een hoop leerde over malaria en sikkelcelanemie (wat hier veel voorkomt)

Daarna gingen wij weer naar de vrouwen zaal (alles is hier gescheiden) Waar we vooral veel hebben gepraat en geleerd over het systeem hier en hoe alles werkt en gaat. En hebben we gezien hoe ze een drain aan leggen hier bij acitis vocht. (Ja collega’s van Nederland, gewoon op zaal zonder verdoving, en zonder privacy. En als de dokter te druk is doen de verpleegkundigen het..)

Vanmiddag gaan we weer werken aan het project.

En aangezien we morgen vrij zijn gaan we vast nog een spelletje doen vanavond J De groep is erg gezellig.

Nog wat gewone leuke feitjes:

- Ik ben al 1x ten huwelijk gevraagd

- Er zijn al 2 verpleegkundigen die zeggen dat ze hun kind Daniek gaan noemen (ze houden van m’n naam hier)

- Het eten is heel goed en ik ben nog niet ziek!

- We eten hier 2x per dag warm

- In taxi’s hier kan je gerust met 4 of 5 personen op de achterbank, en op motor taxies kan je met zn 3en totaal.

- Peter en Mary de ouders van Edem letten goed op ons, en willen altijd weten waar we zijn en wat we gaan doen hier.

- Iedereen verteld dat we hier heel veilig zijn en ik heb me ook nog niet onveilig gevoeld.

- Ik heb het heeeel erg naar mijn zin!

- Wanneer ik een mobiele hotspot aanmaak heb ik ook internet op mn laptop. Wat heeeel traag is. Maar t werkt.. haha!

Dag lieverds, Tot de volgende blog of tot op facebook!